Neobarokowy pałac niemieckiego przemysłowca branży włókienniczej – Heinricha Dietla położony w Sosnowcu przy ulicy Żeromskiego został wybudowany w 1890 roku. 10 lat później ukończono otoczenie parkowe budynku wraz z oranżerią i elementami małej architektury ogrodowej.

Pałac wchodził w skład zespołu patronackiego, wraz z parkiem, zabudową dawnej fabryki, osiedlem robotniczym, a także kościołem ewangelickim. Jako rezydencja rodowa Dietlów pałac funkcjonował do roku 1945. W styczniu tegoż roku zajęty został przez komendaturę radziecką NKWD miasta na jej potrzeby. Wówczas wiele fragmentów pałacu oraz wyposażenie zostało zniszczonych. Do 1997 roku siedziba Szkoły Muzycznej. Od 1997 budynek znalazł się w rękach prywatnych. Od tego czasu sukcesywnie odbywały się w nim prace renowacyjne.

Pałac składa się z dwóch części: węższej północnej i szerszej od południa. Elewacje wykonane są z cegły, z detalem z tynku i sztucznego kamienia.  Wnętrza pałacu zachowały część oryginalnego wyposażenia i wystroju.

W pałacu znajduje się dwukondygnacyjna sala balowa zdobiona lustrami i sztukaterią, neobarokowa jadalnia, neoromański pokój fajkowy ozdobiony boazerią z motywami roślinnymi i zwierzęcymi, w którą zostały wkomponowane szafki i siedzisko, gabinet secesyjny połączony z jadalnią zdobiony sufitową sztukaterią oraz bogato zdobiona łazienka, która zagrała już w filmie  „Między ustami a brzegiem pucharu”.