Projekt zagospodarowania przestrzennego Górnośląskiego Parku Etnograficznego, zlokalizowanego w Parku Śląskim w Chorzowie, powstawał w latach 1961-1963 roku. Jego autorami byli mgr Maria Suboczowa i dr Anzelm Gorywoda. Całkowita powierzchnia skansenu wynosi 22 ha.

Swoją działalność rozpoczął w 1938 roku, kiedy to do Parku został sprowadzony pierwszy obiekt muzealny – drewniany kościół z Syryni (1510 r.) oraz spichlerz dworski z Gołkowic (1688 r.). Muzeum etnograficzne gromadzi i prezentuje tradycyjne, drewniane budownictwo wiejskie, tj. budynki mieszkalne i gospodarcze, obiekty rzemieślniczo-przemysłowe i sakralne, wraz z wyposażeniem wnętrz.

Do 2010 roku posadowiono 102 zabytkowe obiekty dużej i małej architektury. W ich skład wchodzą m.in.:

• stodoła z Istebnej, przedstawia maszyny i urządzenia stosowane na wsi od końca XIX w.  do połowy XX w,
• spichlerz z Simoradza, ukazuje tradycyjne górnośląskie  gospodarstwo rolne,
• stodoła z Grzawy, ekspozycja najpiękniejszych powozów i sań z  kolekcji GPE,
• wiatrak z Grzawy (1813 r.)
• spichlerz ze Śmiłowic, tutaj można poznać pracę kowala, cieśli,  bądź bednarza,
• spichlerz plebański z Warszowic, (poł. XVIII w.), znaleźć tu można zarówno starą balię, żelazko na duszę jak i pralkę “Franię”,
• Garbarnia z Koniakowa, przedstawia historię oraz główne kierunki działalności muzeum,
• kościół z Nieboczów (1791 r.) p.w. św. Józefa Robotnika,
• piec wolno stojący z Landka,
• chałupy z: Łaz, Strzemieszyc, Rudy Śląskiej Bykowiny, Goleszowa, Wapienicy,
• wiatrak z Ustronia Nierodzimia,
• spichlerz z Bojanowa,
• spichlerz – piwnicę z Brennej.

We wnętrzach przeważa światło naturalne.

Skansen zaprasza nie tylko swoją historią, ale i duszą, którą nie tak łatwo znaleźć w otaczającym nas świecie. Idealne miejsce na zdjęcia filmowe. Typowy wiejski czar, łąki i pola zamienią zwykły plan zdjęciowy w historyczną osadę.

Uroki skansenu docenił Lech Majewski wykorzystując tytularny młyn w filmie “Młyn i Krzyż”.